U kijkt naar de archieven van 2008.
Mijn kortfilm is ongeveer af, de eindejaarsjuries zijn voorbij en in tegenstelling tot wat mijn vorige bericht laat vermoeden ben ik de rust zelve. (Ik ben nog wel een dag tijd verloren door Apple Motion dat niet doet wat het moet doen maar dat zal voor een andere keer zijn — Pro Apps, my *ss)
Prettige vakantie allemaal.
During the final crunch to present my short film to my thesis’ jury, I once again made the dumb mistake to try to use Soundtrack Pro to sweeten up my films soundtrack. I couldn’t use a professional application like ProTools because a) ProTools is not available to me and b) there were some special effects shots I could only integrate at the very last moment. I couldn’t lock the timeline as I didn’t know the exact timing of said shots.
I tried using Soundtrack Pro 1.0 once before and quickly dismissed it as it couldn’t handle mono tracks. Now, after using Soundtrack Pro 2.0 on a new, freshly installed and fully updated eight-core Mac Pro, I’m convinced that Apple should kill Soundtrack Pro as soon as possible. Here’s what’s wrong with it:
Functionality: One of version 2.0s big talking points is the Conform feature. This should make it possible to pull a Final Cut Pro sequence into a Soundtrack Pro project and keep working on both of them in parallel. You’re supposed to send new versions of the Final Cut Pro sequence to Soundtrack Pro and then use Conform projects in Soundtrack Pro to merge updates in Soundtrack Pro and Final Cut Pro into a new Soundtrack Pro project. Soundtrack Pro does the merge for you and gives you a list of changes to approve.
It sounds nice in theory but I’m convinced no one has ever used it for anything besides a sales demo. I sent my 16-track FCP sequence to Soundtrack Pro and connected the top 4 audio tracks to a bus with some common effects. Next, I changed the volume of one audio clip in Final Cut Pro and sent the sequence to Soundtrack Pro again. Conform projects yielded 200 changes to approve: every single clip on tracks 1-4 (the ones with the bus) was changed according to Soundtrack Pro. I dutily approved every single change and send the result back to Final Cut Pro by using export mixdown with a send-to-Final Cut Pro applescript, as prescribed in the manual. This time, I did nothing in Final Cut Pro but sending the result immediately back to Soundtrack Pro. You might have guessed: I had to approve all 200 clips on tracks 1-4 again.
The problem is that Soundtrack Pro doesn’t keep track of changes and approvals and cannot send enough metadata back to Final Cut Pro to be usefull. Not keeping any history is fatal for any revision control system, and after all this is that’s exactly what conform wants to be or should be. Worse of all, the approval button is a phony: even the manual tells you that the approval button does nothing but hide “reviewed” changes from the list.
On top of this, the interface isn’t exactly helpfull: there’s no distinction between changes coming from Soundtrack Pro or Final Cut Pro, and approving 200 changes in a list box with a height of about 7 rows isn’t really helpfull either. You can tear off the tab but then you’re straight into point number 2 hell. You won’t be surprised that Soundtrack Pro isn’t very smart too: moving all clips 2 seconds to the right to make more room for my opening titles marked all audio clips as changed in Soundtrack Pro.
Wrong paradigm: This will mostly likely irk professional audio mixers/editors, but I feel severely handicapped by Soundtrack Pro’s track-based approach. A track-based audio application makes sense in musical environment where you have a limited number of instruments who have a quasi constant presence, but it doesn’t make sense in short movie which might have about 30 scenes with widely different sound characteristics. In this movie, I used 4 tracks for on-location sound (overlapping dialogue, live details) + 2 tracks for room tone. On top of that, I had 4 tracks for extra sounds: these might be dialogue overdubs, foley or precanned sounds from Soundtrack Pro’s library. I also had 4 music tracks.
Each of the point sounds, ADR, or sound effects might need widely different EQ-ing and reverbation to match the live sound of the scene, and each scene might need widely different compressor and limiter settings. Since Soundtrack Pro only allows me to attach effects to tracks instead of clips (*), I could end up with as much as 10 different plugins on a given track where most of the time only one or two would be active. Or I could put all audio tracks of a given scene on its own tracks, but then I would end up with about 30 * 14 = 420 tracks…
* I know I can apply individual effects to clips by editing them in Soundtrack Pro’s wave editor, but this is hardly a usefull approach: you cannot see which effects are applied to which clips, nor can you easily copy wave editor effects.
Anyway, here’s my suggestion to Apple:
Make all of Soundtrack Pro’s plugins real Audio Units, usable in Final Cut Pro. This would solve most of my audio troubles with Final Cut Pro (no decent EQ, no decent reverbs) and I would be able to work in a familiar and usable interface. Really, copy and paste attributes + timeline gang sync is all I long for. Busses or submixes might be nice, but I could live without it: I don’t need professional “professional audio”, I need confirmation whether a cut is working or not, whether an off screen sound works or not, whether I might need more room tone or foley,… Being able to shape the sound to a certain degree is integral to this process.
For me, the biggest strength of Final Cut Pro is the anything anytime spirit: no modes, free form editing, try whether it sticks. I don’t see why audio editing should be any different, and better tools in Final Cut Pro would make the conform thing unnecessary.
Sincerely waiting for the kill,
Ben.
Ontwerp en implementatie van website voor Kortfilmfestival Kort Geknipt.
Voor een rusthuis in Düsseldorf staat een bushalte waar nooit een bus stopt. De halte staat er om ontsnappende Alzheimer patiënten tegen te houden. Aangezien de ziekte van Alzheimer eerst en vooral het kortetermijngeheugen aantast, herinneren deze patiënten zich vaak nog dat je met een bus terug thuis geraakt. Ze blijven geduldig aan de halte wachten tot ze vergeten wat ze eigenlijk van plan waren. Het rusthuis haalt hun terug binnen met de vraag of ze geen koffie willen komen drinken want de bus zal wat later zijn die dag…
Meer info hier en hier. (via Boing Boing)
Kelvin Smits is zo vriendelijk geweest te reageren op mijn bericht over Younison, dus wil ik even vriendelijk antwoorden. Waar ik mij in mijn vorig bericht vooral — mischien zelfs teveel — beziggehouden heb met de achtergrond en spelers binnen de DRM-wereld, wil ik het nu zo kort samenvatten: de muziekwereld heeft een zakelijk probleem, een organisatorisch probleem en Younison wil daar nog een technologisch probleem aan toevoegen in de hoop dat dan alles opgelost is.
Zakelijk probleem: iedereen wil plain-old mp3’s, zonder beveiliging en/of andere poespas, maar de muziekindustrie weigert dat aan te bieden. Dit is een luxe-probleem: vraag zonder aanbod…
Ik heb hier in mijn vorige bericht al genoeg over geschreven, maar lees alsjeblief het voorheen gelinkte artikel van Ian Rogers (Yahoo! Music en WinAmp) en bedenk dan hoe anders alles had kunnen zijn had WinAmp in 1999 met een mp3-store kunnen beginnen. In plaats daarvan heeft de muziekindustrie zich krampachtig vastgehouden aan allerlei beveiligingssystemen (DRM) waardoor ze de boot bijna helemaal gemist heeft. Gelukkig begint de (Amerikaanse) muziekindustrie in te zien dat je muziekliefhebbers ook als klanten i.p.v. bandieten kunt aanzien, vandaar zaken zoals de Amazon MP3 Store, Napster — dat sinds 20 mei 2008 DRM-vrije mp3’s verkoopt — en ook nog MySpace music, ook DRM-vrij. Op dit moment om meer DRM vragen getuigt op zijn minst van een slecht gevoel voor timing en, erger nog, een slecht zakeninstinct.
Organisatorisch probleem: het geïnde geld komt blijkbaar niet bij de juiste artiest terecht.
Ik weet er te weinig van om diepgaande commentaar te geven, maar ik wil wel 2 dingen opmerken: a) Het geld wordt geïnd door auteursverenigingen die dat blijkbaar niet goed doen. M.a.w. het zijn de verenigingen van de muzikanten zelf die het probleem vormen en b) Waarom moet je als eindgebruiker/muziekliefhebber opdraaien voor een organisatorisch probleem van de industrie en muzikantenwereld? Wat kan de muziekliefhebber eraan doen dat zijn geld niet goed terecht komt?
Technologisch probleem: DRM is een contradictio in terminis.
Op zich is DRM een eenvoudige cryptografische toepassing: je versleutelt een nummer met een sleutel en je verkoopt het versleutelde nummer. Wanneer de gebruiker het nummer wil afspelen wordt er een server gecontacteerd die controleert of er aan de noodzakelijke voorwaarden voldaan wordt en, zo ja, de sleutel vrijgeeft.
Dit is heel eenvoudig te verwezenlijken zolang de hard- en software langs de kant van de gebruiker volledig onder de controle van de DRM-provider staat, maar zulks staat natuurlijk de interoperabiliteit in de weg. Echter, over hoe meer devices (GSM’s, Operating Systems, muziekspelers) het DRM-systeem verdeeld wordt, hoe groter de kans dat er een valserik tussenzit die helemaal geen nummers afspeelt maar ze wel in ontsleutelde vorm op internet post. En een waardeloos DRM-systeem is alleen maar een onnodige extra kost voor de artiest en de gebruiker; denk bijvoorbeeld aan de belachelijke CSS-bescherming voor DVD’s, en de problemen die dat oplevert om onder Linux legaal naar DVD’s te kunnen kijken.
Daar komt nog boven dat het voor een fabrikant helemaal niet loont om een DRM-systeem te licentiëren: de opbrengsten van licenties zijn vele malen kleiner dan de winstmarges op de hardware zelf, en je schakelt in één klap alle concurrenten uit door het systeem voor jezelf te houden.
De realiteit van DRM nu is dan ook de volgende: interoperabiliteit nul. iTunes’ muziek speelt alleen op iPods, muziek van de Zune Store alleen op Zune’s en het wijdst verspreide systeem, Windows Media Protected files (PlaysForSure), speelt wel op dingen als de Creative Zen, maar niet op de iPod noch op de Zune, en ook niet op Mac OS X noch Linux. En het is ondertussen wel duidelijk dat het enige echt succesvolle DRM-systeem, FairPlay, eigenlijk alleen Apple ten goede komt.
Voor de eindgebruiker is DRM één grote vorm van ongemak: je kan niet van MP3-speler veranderen zonder de DRM beschermde muziek terug aan te kopen, legaal gekochte muziek in vakantiefilms gebruiken lukt niet en als je je computer herinstalleert moet je al je muziek terug autoriseren.
Tegenover dit alles stel jij dat er een nieuw DRM-systeem moeten ontwikkeld worden dat op magische wijze alle problemen moet oplossen. Het zal interoperabel zijn (hoe?), het zal er voor zorgen dat iedere muzikant eerlijk betaald wordt (hoe? — het lukt nu al niet om de centen eerlijk te verdelen –), en het zal wijdverspreid zijn (hoe?). Nevermind dat er geen vraag is naar zo’n systeem, het moet en het zal er komen. Je stelt zelfs de vraag niet of het wenselijk is, en/of DRM een bestaand probleem zal oplossen. Ik denk — en dat is ondertussen wel duidelijk — dat de DRM de zakelijke en organisatorische problemen alleen maar groter zal maken, maar ik stel voor dat Younison eens met concrete plannen voor de dag komt.
Want dat is het dat mij zo hard stoort aan Younison: door te hameren op de problemen van de muziekwereld krijg je alle goedgelovige muzikanten aan je kant, maar een oplossing bied je niet. Verder dan de mantra DRM, DRM, DRM komt het niet. De cynische kant in mij denkt dan ook nog steeds dat het daar allemaal te doen is: tenslotte heeft iedereen die een login heeft op Younison ingestemd met jullie eis dat de Europese gemeenschap zo snel mogelijk in DRM moet investeren, en dat komt jullie sponsors direct ten goede.
Ik wil met name het volgende weten: hoe ziet de organisatorische structuur van het ideale Younison DRM-systeem eruit? Wie beheert de servers, wie levert de technologie? Wie mag de gegevens inzien? Welke gegevens worden bewaard? Wat gebeurt er met de thuiskopie? Mogen er nog CD’s verkocht worden, of alleen beveiligde bestanden? Welke pluspunt heeft Younison’s DRM voor de eindgebruiker? Hoeveel gaat het kosten aan de muzikant om een nummer te laten beveiligen?
Groeten,
Ben.
P.S. Beste muzikanten, lees alstublieft het artikel van Ian Rogers (Yahoo! Music en WinAmp).
In reactie op mijn artikel Younison is a scam, schreef Kelvin Smits van Younison:
Allereerst proficiat voor je mooie artikel! ik ben onder de indruk van je schrijfstijl en duidelijke uiteenzetting, goed opgebouwd, vlot geschreven en redelijk gestoffeerd.
Maar het punt dat je tracht te maken raakt kant noch wal.
Formeel : Ik ben helemaal geen door microsoft gestuurd projectiel dat enkel en alleen uit is op de herinvoering van het oude DRM systeem. Ik tracht vanuit de basis een beweging op te bouwen die muzikanten een stem kan geven in het beslissingsproces op allerhoogste niveau van de Europese macht. De vraag voor dit project komt dan ook vandaar.
Er is nooit geen onduidelijkheid geweest dat idd BSA dit project steunt-staat trouwens gewoon op de website- maar dat wil niet zeggen dat ik voor louter een spreekbuis zou zijn van Microsoft, of eender welke firma; Ik heb dit project opgestart met een duidelijke visie voor ogen: vastgeroeste en oude systemen trachten te doen bewegen in de richting van de toekomst en de transparantie. BSA is enkel in lijn met de visie die ik tracht te bewerkstelligen, vandaar dat zij dit project momenteel mee ondersteunen.
Muzikanten (en ik ben zelf 15 jaar full time muzikant geweest ) zijn het gewoon geworden dat er niks naar hen toevloeit , terwijl er in opdracht van hen nog nooit zoveel geld ge-ind is geweest. Ik tracht dit geld vrij te maken en in een klap een systeem te doen creëren dat er in de toekomst zal voor zorgen dat misbruiken minder frappant zullen zijn. Daarvoor is een serieuze aanhang nodig, en dat tracht ik met younison te creëren.
Inderdaad en tegendraadse groep muzikanten die het beu is om te wachten, te kijken en niks te zien!
DRM is in een pril stadium afgeschoten door toedoen van lobby groepen van Auteursrechten organisaties die het niet opportuun vonden dat collectief geïnd geld een naam zou krijgen (zie artikel levy tax op Younison), of uit frustratie van oude platen firma’s met het dominate systeem iTunes waar ze verder geen vat op hadden,.
Er valt veel te zeggen over DRM en de pro’s en contra’s, maar de bottom line is dat service en informatie, gebruiksgemak en interoperabiliteit is een conditio sine qua non als er in de toekomst terug een business model ontstaat waarin velen in de creatieve sector kunnen gedijen. Het ontbreken daaraan nu is dodelijk voor onze creatieve industrie, en hypothekeert een van de pijlers van onze Europese economische cultuur, onze inventiviteit.
In tijden van crisis zijn mensen steeds op hun inventiefst geweest. Denken we maar aan de laatste wereldoorlog, zo’n 30% van de zaken die we momenteel vanzelfsprekend vinden (microgolf ovens, jet vliegtuigen, computers, atoomenergie….) zijn voor en groot stuk terug te herleiden tot uitvindingen die in dan zijn ontwikkeld. Is het dan niet ontzettend dom om in deze tijd van crisis de discussie te blokkeren met het argument “Een DRM systeem is op voorhand onmogelijk” . Het is mijn betrachting enkel om de discussie terug open te breken , en de artiesten mee te doen delnemen eraan, iets wat voordien niet echt is gebeurd …
De muziekindustrie heeft zich buitenspel laten zetten door disrespect voor klant en product, maar bovenal door kortzichtige beslissingen te nemen. Auteursrechten organisaties zijn monopolies die meer dan ooit verworden zijn tot doorgeefluik for the happy few, en dit zo willen houden, terwijl de long tail steed groter wordt (zie Younison video 1).
Ik ben ervan overtuigd dat je artikel geïnspireerd is door goede bedoelingen, maar je cinisme is ligt aan de nadere kant van het spectrum van mijn voluntarisme, en daarin denk ik dat we verschillen.
Ik geloof in de maakbaarheid van een betere toekomst, en leg me zelden neer bij dogma’s.
Dat is dan ook mijn betrachting met Younison.
Deze reactie dreigde verloren te gaan bij het verwijderen van alle reacties op deze blog op 2010-07-22 en werd daarom terug opgevist.
Tom Waits is met de vreemdste dingen bezig dezer dagen: persconferenties geven tot daar aan toe, maar trailers inspreken…
Ik heb op FiViKASKA.be al een kort bericht geplaatst over het jaarverslag 2007 van het Vlaams Audiovisueel Fonds maar er zijn nog een aantal cijfertjes die mij toch wel opvielen.
Luister hier maar eens naar de nieuwe Portishead. Ruwer en meer beat maar dat mag wel. Het artwork ziet er ook goed uit.
FiViKASKA.be is al twee dagen down en ik weet niet waarom, en ik kan het ook niet zelf uitvissen.
Update: Dit is het probleem. Of dat ik meen ik toch te mogen opmaken uit:
Je account is afgesloten omdat je een script draaide die heel veel van de processorkracht in beslag nam. Weet je waar dit door veroorzaakt wordt en hoe wil je dit gaan oplossen?
Lekker vaag allemaal. FiViKASKA.be draait op een vrij standaard WordPress install. De site is op mijn testcomputer net een seconde trager dan standaard WordPress 2.5 (op ± 10 sec).
Update 2: Gemaakt, laat ons hopen. De boosdoener was Smart Archives, naar ik vermoed. 80 queries voor 26 berichten is misschien wel wat overdreven…