Bij het bekendmaken van de prijs van de jury van de Europese competitie dacht ik even dat 2 Birds (Smáfuglar) genomineerd ging worden, maar het relaas van de jury over “een optimistische en vrolijke film over de eerste keer” ging over Love You More van Sam Taylor-Wood (UK). Heel goed gemaakt, alleen het nadrukkelijke tijdsframe is er voor mij teveel aan (of zoals Nand Buyl het zo mooi zegt in Joséphine van Joël Vanhoebrouck: “Weet je wat ik zo haat aan u? Die godverdomde nostalgie.”) Het publiek koos voor Ripple van Paul Gowers (ook UK). Ook goed gemaakt: het is de beste variant op het thema “man moet op tijd bij zijn lief zijn maar alles zit tegen” die ik tot hiertoe gezien heb.
Aan de Vlaamse kant ging Plan B van Robin Pront met zowel de juryprijs als de publieksprijs lopen. Ook goed gemaakt, alleen vind ik A Day in a Life van Nicolas Daenens, dat ook over lowlife criminals gaat die dringend aan geld moeten komen, veel beter. En aangezien ik Plan B heb gezien met Nicolas naast mij kan ik niet bepaald objectief zijn :-)
Over de rest zeg ik niets omdat competities waar ik als DKO-student niet aan mag deelnemen niet relevant zijn (u merkt daar terecht enige frustratie…) maar ik wil wel vermelden dat ik het kan begrijpen dat de mensen die de prijzen schenken niet alles kunnen zien. Desalniettemin is het vrij treurig om op een prijsuitreiking de ene na de andere meneer of mevrouw op het podium te horen bekennen dat ze geen enkele kortfilm hebben gezien.
Persoonlijk ben ik vooral blij met de 5de plaats bij de publieksprijs voor Het verhaal van de drol. Ik had al gemerkt en gehoord dat de film werkte bij het publiek, maar toch…
Voor mensen die de vijfde plaats op negentien films nogal gemiddeld vinden wil ik erop wijzen dat ik mezelf ongeveer tien percent kans gaf om überhaupt geselecteerd te raken. Ik ben dat ook heel blij dat de film werkte en niet ten onder ging aan de zee aan vage beelden en storende ruis waarover ik hier nog wil berichten…